ROZDZIAŁ VIII

ROZDZIAŁ VIII

 

Hej! Dawno nie pisałam. Była to długa przerwa, ale przychodzę z kolejnym rozdziałem... Mam nadzieję, że wam się spodoba. Miłego czytania ;)

 

 

 

 

Udali się do biblioteki. Tam Loreen opowiedziała mu wszystko co tylko wiedziała...

Biblioteka... Wieczna cisza i pustka. Wielkie regały pełne książek i artykułów od A do Z. Usiedli w odległym kącie tak, aby nikt ich nie zauważył i Harry zaczął przesłuchanie.

- A więc? - zaczął

- Tak? - nie wiedziała co odpowiedzieć plącząc palce u rąk

- Daj spokój Loreen i opowiedz co się działo przez te kilka dni!

- A co miało się dziać? Sprawdziany, kartkówki...

- Loreen!

- Steve jest z Katelyn, prawda? - spytała cicho po chwili namysłu, próbując zacząć jakoś rozmowę. Nie udało się to jej zbytnio, tylko rozzłościło zniecierpliwionego Harrego. Przypomnienia o wydarzeniach sprzed kilku dni nie były dobrym pomysłem... Za wcześnie! Zdecydowanie za wcześnie.

- Tak, tak, boże ile razy jeszcze będę musiał się do tego przyznawać?! - krzyknął

- Harry, ciszej... Jesteśmy w bibl... - słowa te przerwała złośliwa uwaga bibliotekarki

- Ciszej proszę!

- Przepraszamy pani Connor. - odpowiedziała uspokajającym tonem Loreen.

Uczennica dobrze się znała z bibliotekarką i miała z nią dobre stosunki. Nic dziwnego skoro przesiadywała tu co przerwę.

- Dobrze... Więc przez cały tydzień nie było jej w szkole... Aż do dzisiaj. Nie wiem kiedy wróci, co się z nią dzieje... I nikt nie miał z nią kontaktu.

- Ale jak to nikt? Nawet Steve? - spytał oburzony

- Chyba tak... Z tego co wiem to jest chora czy...

- Chora? Bardzo? Dlaczego nie ma z nikim kontaktu? - podniósł się wzburzony i wściekły, że nikt go o niczym nie powiadomił. Wszystkie te dni go dobiły, co spowodowały jego uniesienia.

- Nie wiem. Naprawdę nie wiem dlaczego, Harry... - Loreen skuliła się, a jej oczy zaszklone krzyczały od łez.

- To co ty wiesz?! Zawsze byłaś nieudacznikiem i nic nie wiedziałaś. Nie bez powodu zostałaś pośmiewiskiem klasowym! - wybuchł ostatecznie i wyszedł

- Ale Harry!

- Zostaw mnie! Daj spokój! - wybiegł nie odwracając się za siebie

To było zbyt silne. Harry przegiął i to ostro. Zamykając drzwi biblioteki od razu pożałował słów, które powiedział na koleżankę. To nie była prawda. Nikt jej nie znał. Nie wiedzieli jaka jest!

- Przepraszam...

- Za co? -spytała Loreen

- Nie powinienem tego mówić. Poniosło mnie. Jestem zdenerwowany po tych dniach. Chyba mi się nie dziwisz? - Harry musiał przeprosić Loreen. Nie mógł wytrzymać tego, co jej powiedział.

- Oczywiście, że nie. Nie gniewam się, miałeś rację...

- W czym? - to było dziwne. Czy ona aż tak jest zdesperowana, że wierzy w te wszystkie docinki?

- To wszystko jest prawdą. Jestem do niczego... - przyznała

- To nie prawda! Loreen, poniosło mnie. Nie wierz w te bzdury, które ci gadają! - coraz bardziej robiło mu się głupio za to co wcześniej powiedział.

- Rozumiem. Spokojnie Harry... Jesteś ciekawy tej nowej?

- Nowej? - zdziwił się. Harry nie wiedział o co chodzi. Jaka nowa?

- Tak. Jutro przychodzi do nas jakaś nowa.

- Skąd?

- Nie wiem. Ma na imię Ally. Tylko tyle.

- Aha...